ในชีวิตการทำงานมีสัีกกี่วันที่คุณกินข้าวกลางวันคนเดียว?
ถ้าคุณไม่ใช่เซลล์ขายของที่ต้องออกไปทำงานคนเดียว เป็นพนักงานออฟฟิศที่มีคนเยอะแยะในออฟฟิศ
สำหรับผมปีกว่าๆได้แล้วที่กินข้าวกลางวัีนคนเดียว เหตุผล?
ผมเคยมีน้องที่ไปกินข้าวด้วยอยู่ทุกๆวัน โดยนั่งรถผมไปบ้างนั่งรถน้องเขาไปบ้าง
แต่ค่าอาหารใช้ผลัดกันจ่าย ใช้เวลาปีึครึ่งทำแบบนี้
แล้ววันนึงผมตระหนักว่า ทำไมผมต้องไปกินกับน้องคนนี้
เมื่อทุกวันที่ไปผมกินน้อยกว่า แต่ผมต้องจ่ายให้เค้าที่กินมากกว่า แม้จะวันเว้นวัน
เมื่อทุกวันที่ไปคุยกันเรื่องงาน มีหลากหลายอย่างที่คุยกัน
โดยมากผมมักเป็นคนสอนเนื่องด้วยเป็นรุ่นพี่ และทำงานมามากกว่า
ซึ่งหลักๆ ผมมักแนะนำในเรื่องการวางตัวเป็นเจ้านายที่ดี
เพราะน้องคนนี้เป็นถึงลูกหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทฯ แต่ผล....ผมคิดว่าไม่ต่างจากพูดให้ก้อนหินฟัง
ต่างกันแค่ก้อนหินมันไม่เถียงและไม่ถามเท่านั้น
เพราะบอกกล่าวต่างๆ ที่ผ่านไปถึงน้องเค้า ผมพบว่าสิ่งที่เขานำมาถกเถียงเป็นสิ่งเดิมๆ คือ
เมื่อสักสัปดาห์ก่อนเพิ่งพูดไป ก็นำมาเถียงใหม่
คำถามที่เพิ่งถามไปเมื่อสัปดาห์ก่อน ก็นำมาถามใหม่
ด้วยคำตอบเดิมๆ ด้วยคำเถียงเดิมๆ ผมก็คนเดิมๆ เลยระอาครับต้องว่ากันแบบนั้น
เลยทำให้ผมตัดสินใจ ภาษาอังกฤษเรียก "Fade out" คือหลบฉากไม่ไปกินข้าวด้วยนับแต่นั้นมา
เวลาข้าวกลางวันของผม มันจะมีหนังสือพิมพ์ฟุตบอล หรือการ์ตูน หรือหนังสืออะไรที่อยากอ่าน
เอามาจากบ้านบ้าง ซื้อใหม่บ้าง เป็นเพื่อนกินข้าวเสมอ หรือแม้กระทั่งนั่งกินข้าวแล้วมองวิวไกลๆ สบายๆ หรือเดินดูของแบบไม่มีจุดหมายตามลำพังก็ตาม
ที่น่าประหลาดใจคือ ผมพบว่ามันให้ความสุขมากกว่าการกินข้าวกับน้องคนนั้นอย่างไม่น่าเชื่อ
เป็นเวลาสำหรับ "พัก" จริงๆ เพราะได้พักทั้งสมอง พักทั้งร่างกาย พักทั้งจิตใจ เพื่อจะได้ทำงานต่อไปในรอบบ่าย
แม้บางทีจะนึกว่าตัวเองกลายเป็นพวกรักสันโดษ หรือพวกปลีกตัวจากสังคมไปแล้วก็ตาม แต่ผมว่าในหลายครั้งหลายหนเราทุกคนคงอยากได้รับความสงบตรงนี้ไว้บ้าง ดีกว่าต้องไปนั่งเสียสุขภาพจิต กับเรื่องไม่เป็นเรื่องมากกว่าจริงมั๊ยครับ??
In working life, how many days that you have your lunch alone?
If you're not Salesman who have to going out alone, just an ordinary office guy or girl with plenty of colleague
For me, it's about more than a year that I have my lunch alone. Reason?
I used to have a junior colleague who have lunch with me everyday by sitting in my car or his car.
But we switch day of payment for the meal, we're using about year and a half doing it.
But one day I realize that why should I have lunch with him?
Since everyday lunch, I eat less than him and I'm still have to pay even it's day on day off.
Since everyday lunch, we have conversation about several work which mostly I teach him since I'm more senior than him in every way.
Mainly, I advised about being the good boss, how to be so, because he is son of biggest shareholder of our company.
But result.....I think not different from talking to the rock except that rock couldn't argue and couldn't ask.
Because all the conversation from me to him, I found that he always bring it to argument in the same story.
By mean is last week argument about one thing, next week same story same argument, last week question to ask this week same question to ask.
With repeat answer, repeat argument and me same old guy so I get bored have to said that.
So my decision is "Fade out" ever since.
My lunch time will be a football news paper or a comic book or some book that I want to read which bring it from home or buy new one, it just always be my lunch time friend or even just sitting down look far away to some view or just walk around alone with no purpose.
So amazing that I found that give me more happiness that have lunch with that guy.
It's time for "Res" for real, rest my brain, rest my body, rest my mental for working in afternoon.
Even sometimes, I think I might become solitude or social isolate but I think in many time we all need some calm and peaceful like this better than waste your brain your mental with some crappy things, right?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น