When change come เมื่อความเปลี่ยนแปลงมาถึง

หลังจากวุ่นวายกับการเลี้ยงลูกอยู่นาน
เด็กๆ เริ่มโต เริ่มมีเวลามากขึ้น
กลับมาเขียนสักหน่อยจะดีกว่า

หลังจากมีลูกสาวสองหน่อพร้อมกัน คุณย่าของหลาน (คุณแม่ของผม)
ได้ผันตัวจากผู้บริหารมาเป็นคนเลี้ยงเด็กอาชีพ
จากลูกสาวคนโตของพี่ชาย มาถึงหลานแฝด และปัจจุบันหลานชายคนเล็กของบ้านพี่ชาย
ผมจากผู้ชายสบายๆ ตอนนี้ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าว ให้ทุกคนในบ้านกินกัน

แต่ละวันธรรมดาตื่นตีห้ากว่าๆ ป้อนนมลูกสาวทั้งสอง
ก่อนจะลงมาเปิดบ้าน ทำกับข้าวให้เสร็จไม่เกินเจ็ดโมงเช้า
เพื่อที่ภรรยาจะลงมาทานก่อนผมจะไปส่งขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงาน
ผมกลับบ้านมากินข้าว เตรียมตัวอาบน้ำเด็กๆ
จากนั้นไปแซะ เด็กๆมาที่ละหน่อ เพื่ออาบน้ำ และป้อนข้าวบ้าง ขนมปังบ้าง
แล้วแต่สองนางจะกิน ส่งที่โรงเรียน
ผมกลับบ้านอีกครั้งเพื่อล้างขวดนม ซักผ้าเด็ก และถึงได้เริ่มต้นอาบน้ำทำงานของตัวเอง

โชคดีที่ผมเพิ่งเปลี่ยนงาน และได้งานที่มีอิสระมากกว่าเดิม
มีเวลาให้กับครอบครัว และเด็กๆอย่างมากมาย
แม้ว่าเงินจะไม่มากเท่าที่ควรจะได้ แม้ว่าความก้าวหน้าของงานจะต่ำ
แต่เมื่อเทียบกับเวลาที่ได้มา เงินเดือนมากกว่านี้ก็คงซื้อเวลาตรงนี้ไม่ได้

ยอมรับว่าไม่ค่อยอยากเชื่อตัวเองเท่าไรว่าเรากลายเป็นพ่อบ้านที่ทำเกือบทุกอย่าง
ยังดีว่ามีแม่บ้านมาทำความสะอาดบ้านหน่อย
ถามว่าเหนื่อยมั๊ย? ด้วยความที่ชอบทำกับข้าว เรื่องทำอาหารมันจึงเต็มไปด้วยความสนุก
ค่อยมาว่าต่อวันหลังครับ
เรื่องอื่นๆ ทำๆ ไปก็ชินไม่เหนื่อยอย่างที่คิดครับ

ชีวิตกับการเปลี่ยนแปลงมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ
เขียนมาวันนี้แค่เล่าให้ฟังครับไม่มีอะไรมากกว่านั้น

ขอบคุณครับ

After been busy with the raising twin for a while
Now they are starting to grow up, I having more myself time
So I think it is time to back for writing would be better

After having twin, Grandmother of them (my mother)
She have to transform from Management to Nanny
From my big brother first daughter to my twin and now the smallest son of my big brother
And for me, from easy guy become the guy who have to wake up in early morning to cook for everybody at home

In working day, start at almost six o'clock in the morning, feeding the twin before going down to open home then start cooking which it have to be done before seven o'clock
So my wife can have it before I take her to Airport link station then I back home to have mine
Then I will prepare things for take a bath for twin and wake them up to do so
Feed them rice or bread as their choices and take them to school when I back home again to clean up milk bottles before I take a bath and start working

Lucky that I just change the job which I got more time
Time for my family, time for my twin
Even salary is lower than I should get, even it is very low on career path
But compare to time that I get from it if I have more salary I don't think I can buy

I admit that I couldn't believe myself too that I have become house husband  who have to do almost everything in home
At least I still have maid to do house cleaning for me
If you asking me that do you feel tried? From my interest in cooking, it is just full of fun which I will talk about it later on
For other stuff, I just doing everyday and make it my habit so it is not that tried as I think before

Life and change, we definitely could not avoid from it
For today writing, it just a another story not thing more nothing less

Thank you
 

Miracle of life

เมื่อวันที่ 11 สิงหาที่ผ่านมา
ผมได้มีโอกาสต้อนรับชีวิตใหม่สองชีวิตกับครอบครัวครับ
ลูกสาวแฝดของผมเอง
หลังจากแต่งงานมาประมาณ 1 ปีก็ได้สองหน่อนี้มาครับ
ดีใจ ซาบซึ้งใจ ฯลฯ ไม่สามารถจะบรรยายได้ครับ
ความรู้สึกของพ่อแม่มันเป็นแบบนี้เอง ก็เพิ่งจะรับรู้
เลี้ยงมาเกือบๆ สองสัปดาห์ได้ หลายครั้งที่นั่งมองลูกน้อยสองคนหลับอยู่
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจบอกตรงๆครับ
มันมหัศจรรย์จริงๆ ครับ ที่คนที่มีชีวิตตั้งสองคนจะไปอยู่ในท้องของอีกคนนึงได้
มันช่างเหลือเชื่อจริงๆครับ

ส่วนเรื่องเลี้ยงเด็ก ก็เหลือเชื่อเหมือนกันครับ
เหนื่อยเหลือเชื่อเลย หรือเพราะของผมต้องสองคนพร้อมกันด้วยไม่รู้นะครับ
แต่สิ่งนึงที่ผมคิดถึง คือเรื่องชีวิตคู่ครับ
ตอนเป็นแฟน ผมคิดว่าเป็นเริ่มเรื่องที่เราคิดว่าเราอาจจะอยู่กับคนนี้ได้หรือเปล่า?
ตอนตัดสินใจแต่งงานกัน เป็นการพิสูจน์ว่าเราสามารถจะอยู่กับคนนี้ จะใช้ชีิวิตร่วมกันได้หรือเปล่า?
ตอนนี้ตอนที่มีลูกด้วยกัน เป็นการพิสูจน์ว่าเราสามารถจะอยู่กับคนๆนี้ไปจนตายได้แล้วหรือเปล่า?
เพราะเลี้ยงลูกมันต้องช่วยกันจริงๆ ครับ
โดยเฉพาะเจอแฝดแบบผม จะให้ใครคนนึงตื่น อีกคนนึงหลับคงไม่ได้แน่
ต้องตื่นมาช่วยกัน ชงนม ให้นม เปลี่ยนผ้าอ้อม ล้างขวดนม และอีกสารพัด
ผมว่ามันพิสูจน์ได้นะครับ ว่าตกลงแล้วจริงๆ เราพร้อมจะเดินไปในชีวิตด้วยกันหรือเปล่า?
อย่างที่เราเห็นๆกันในโลกของเราล่ะนะครับ ว่าบางคนก็ล้มเหลวไป บางคนก็ประสบความสำเร็จ
เวลาคงจะเป็นเครื่องพิสูจน์ล่ะนะครับ

ขอตัวกลับไปเลี้ยงลูกก่อนนะครับผม :)


In 11 August that just past,
I have a chance to welcome two new life to my family.
My twin daughters, after about 1 year of married, so we got this 2 girls.
Glad, Happy etc., I couldn't describe it
This should be the feeling of father and mother like, I just know it.
After raise them for about 2 weeks, many time I have sit down and watch them sleep
My feeling inside, actually it's a miracle that 2 people who actually have life can live inside one person.
It's just amazing


For raising the children part, it's a amazing too.
Shocking amazing or may be just me that have two in on time, I don't know that
But one thing that I think about, it's couple life.
When we are girlfriend and boyfriend, I think it just start to think that can we live with this person?
When we decide to marry each other, it's prove that can we will stay with this person and live together?
But now when we have a babies together, it's prove that can we will live with this person until the rest of our life?
Since raising babies it's a very big job, we have to help each other
Especially twin like me, you can't let just one person wake up and the other just sleep
We have to wake up and help together: making milk, feeding, changing, washing bottles and other stuff.
I think, it can prove that actually do we really ready to walk side by side in our life?
As you can see in this world that many have fail and many have success
Only time will tell the result.

So I have get back to my twin :)

Exciting can make many bad thing go away

ช่วงนี้ผมเริ่มตื่นเต้นแบบจริงจังกับลูกแฝดของผมที่ำำกำลังจะคลอดในเดือนหน้านี้มากครับ
ทั้งเตรียมตัว เตรียมบ้าน เตรียมเงิน สำหรับการนี้
ที่บ้านทุกคนก็พร้อมใจกันตื่นเต้นด้วยเช่นกัน
จริงๆ ก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยตื่นเต้นกับเรื่องการท้องของภรรยาสักเท่าไรนะครับ
คือต้องเรียกว่าผมเหนื่อยกับการท้องมากกว่า เพราะต้องดูแลมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ
แต่ตอนนี้ตื่นเต้นแล้วล่ะครับ เพราะมันเริ่มใกล้เข้ามาจริงๆแล้ว
ความคิดทุกอย่างตอนนี้มุ่งไปทางนี้หมดแล้วครับ
ซึ่งเป็นข้อดีอย่างมากสำหรับช่วงนี้เลยก็ว่าได้สำหรับผมนะครับ

บอกตรงๆ ในความรู้สึกก็คือ ปีนี้เป็นปีที่เรื่องงานของผมแย่ที่สุดตั้งแต่ทำงานมาก็ว่าได้
นายเก่าไป นายใหม่มาแบบไม่รู้ตัว แถมยังแย่ซะจนรับไม่ได้
ทำให้งานเราต้องเปลี่ยนตำแหน่ง นายใหม่ก็ใช่ว่าจะยอด ถึงแย่น้อยกว่าก็ตาม
เหมือนตกอยู่ในสภาพโดนดองประมาณนั้นมั้งครับ
แต่พอได้เรื่องลูกที่จะคลอดมา ตอนนี้ลืมไปหมดแล้วครับ
คนเรามันก็เท่านี้จริงๆ บางทีการจะปลงอะไรได้ก็หวังอานิสงค์จากเรื่องอื่นทำให้ลืม

หลายเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นปี ผมเป็นทุกข์ครับ ต้องใช้คำนี้เลย
เป็นทุกข์กับการทำงาน เป็นทุกข์กับการต้องเจอคนที่เราไม่ชอบใจ
เป็นทุกข์กับการต้องทำงาน และต้องเจอกับพฤติกรรมแย่ๆ อย่างที่เล่าๆไปบ้างแล้ว
ทุกข์กายจริงๆมันทนได้แหละนะครับ แต่พวกนี้มันทำให้ทุกข์ใจจริงๆ
เรียกว่าไม่อยากมาออฟฟิสขนาดนั้นเลยครับ
แต่อย่างที่เรารู้ๆกัน คือเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ไม่มีใครแย่ตลอด หรือดีตลอดขึ้นอยู่กับเวลานั้น

สำหรับผมตอนนี้คิดว่าเวลาแย่ๆมันผ่านไปแล้วครับ
การงานอาจจะไม่ได้ดีขึ้น แต่เราลืมมันไปแล้ว ได้สิ่งที่มันดีกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่า
ควรค่าแก่การสนใจมากกว่ามากมายครับ
รู้สึกว่าต้องสอนตัวเองให้ปล่อยวางเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่ รู้สึกไม่ดีไม่ว่ากับเรื่องอะไรก็ตามจริงๆครับ
ชีวิตมันก็เท่านี้เอง ความสุขมันเกิดขึ้นจากตัวเองจริงๆครับ
เราเซ็ง เราอารมณ์เสีย คนที่เราคิดเซ็ง คิดอารมณ์เสียด้วย เขาก็ไม่ได้มารู้กับเราหรอก
มีแต่ตัวเราคนเดียวที่รับรู้ และเสียสุขภาพจิตกับมัน
ผมเลยคิดขอกับตัวเองว่าต่อไปนี้เราจะต้องพยายามละเรื่องที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวลงบ้าง
ปล่อยวางเรื่องที่ไม่ทำให้เกิดอารมณ์ขุ่นมัวลงบ้างแล้วล่ะนะครับ


Recently my excite begin to gain more and more for my twin who will come out in August.
All prepare, myself, home, money for this, also everybody at home so excite about it too.
Actually at the beginning, I'm not so excited about this that much which I think that I'm busy of taking care my wife more since she need much more attention.
But now we're all exciting about it since I really close to it.
Every through have focus to there which it's very good for me in this moment


Frankly speaking in my feeling, for this year is a worst year ever since I have start to work.
Old boss gone, new one came without notice and plus not the good one to accept it
So changing position, newer boss, not the great one but surely not the worst one as just found
I'm feel like, I'm in space no up and no down just hang in there.
And just the way it is for human nature, sometimes we need something to forget thing up have to depend on other thing to help we get through


For several months since begin of this year, I have to said that I'm suffer.
Suffer from working, suffer from people that I hate to meet
Suffer from I have to working and found ugly behavior as I used to talk about it
External suffer is bearable but this kind of things, it just make me sick inside
Or can call that I don't want to come to office to work at all
But as we all know, things come and gone, nobody stuck with bad things or good things all the time just depend on the time of your life then


For me personally, I think my bad time it's gone.
At work, it's not going to be better but I already forget it cause I get the much much more better than and it will worth everything for my attention
I feel that I should practice myself to let go things that will make my feel bad, feel down not matter what.
Life is short, happiness it's really come from yourself, if we down, we sad, we mad, we angry with things or people, they never know about it, only we are and we lost our mind on it.
So now I think I will try to cut it loose make myself chill out about all the bad and make me mad things

Cooking vs Sporting

ปกติแล้วผมใช้เวลาว่างในการนอนพักผ่อน ดูทีวี และเล่นกีฬา
ซึ่งเล่นกีฬาในที่นี้ส่วนใหญ่คือเตะบอลกับเพื่อนๆ สัปดาห์ล่ะหนึ่งวัน ซึ่งน้อยมาก
แต่การเล่นกีฬาเป็นการระบายความเครียด ความอัดอั้นต่างๆได้ดีมากที่สุดจริงๆครับ
ช่วงนี้ภรรยาท้องแก่ ผมก็รับหน้าที่เป็นพ่อครัวด้วย
ทุกวันต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวใส่กล่องให้ภรรยาไปทานที่ออฟฟิศ
หลายคนคิดว่าการทำอาหารเป็นเรื่องน่าเบื่อ บางคนทำเพราะเป็นหน้าที่
แต่กับผม ส่วนตัวคิดว่ามันเป็นเรื่องสนุก และไม่ต่างจากเล่นกีฬานักในเรื่องการระบายความเครียด
ทำอาหาร กับเล่นกีฬา ใช้สมาธิสูงมากครับผมคิดว่า
เล่นกีฬาต้องมีสมาธิกับมันอย่างจริงจังครับ คิดเรื่องอื่นนอกสนาม ผลคือบอลก็จับไม่อยู่
ยิงก็ไม่ตรงกรอบ จ่ายก็พลาด พาลจะโดนเพื่อนด่า กลายเป็นเครียดแทน
ทำอาหารก็ต้องมีสมาธิกับมันอย่างจริงจังครับ คิดเรื่องอื่นนอกจากการทำ ผลคือที่ทอดอยู่จะไหม้
ที่ต้มอยู่จะน้ำแห้งเสียรส ที่ผัดอาจจะนานเกินไปไม่อร่อย

แต่สิ่งที่อาจจะต่างกันคือทำกีฬาใช้ร่างกาย ใช้ความอดทน ใช้สมองวางแผนเป็นกลยุทธ์ในการเล่น
ต้องอ่านเกมส์ในระหว่างเล่น เหมือนได้ฝึกตัวเองให้มองภาพล่วงหน้า ฝึกตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
ส่วนทำอาหารนั้น จะใช้ความละเมียดละไมมากกว่า ใช้ความละเอียดอ่อนมากกว่า
รวมถึงต้องใช้ความคิดทั้งสร้างสรรค์ และจินตนการโดยรับรู้ผ่านทางลิ้นของเรา ว่าใส่อะไรเท่าไร แล้วจะได้รสแบบไหน

เรียกได้ว่าจะเล่นกีฬา หรือจะทำอาหารก็สนุกไม่ต่างกันจริงๆครับ
ว่างๆ ลองทอดไข่เจียวดู ว่าเราทำได้อร่อยขนาดไหนสิครับ
รับรองถ้าคุณเป็นคนที่ชอบเรื่องแบบนี้ มันสนุกอย่าบอกใครเชียวครับ
แต่สิ่งที่สองอย่างนี้ต่างกันแน่ๆ คือเล่นกีฬาไม่อ้วนครับ แต่ทำอาหารถ้าไม่มีเพื่อนๆมาช่วยกิน
อ้วนอย่าบอกใครเลยครับ ^^

Normally, I use my free time as lay down, watch TV and playing sport which sport I mean playing football with my friends once a week consider very less.
But sporting is the very best thing for stress and pressure release.
This time my wife is in last stage of pregnancy so I am in the cooker role too.
Every morning, I have to wake up and cook then pack in to box to let her have it at office
Some think that cooking is bored thing or may be cooking because you must do.
But for me, personally I think it very fun thing to do and doesn't different from sporting on stress release
Cooking and sporting have to use very high focus on it, I think.
Sporting, you have to focus with it seriously cause if you think other outside the field result are couldn't control your ball, couldn't shoot on target, couldn't pass right so your could face many complaint from your friend and that could lead to stress instead of releasing it.
Cooking also have to focus with it seriously cause if you think other outside the your cooking thing result that it could burn on your fried, it could dry on your boil or it could spoil on your pan


But what different between sporting and cooking are sporting will use more physical, endurance, brain in strategy side, foresee between game it's like you drive yourself to learn how to foresee image what will happen next and learn how to make quick decision
In cooking, it will used more delicate, in detail include creativity and imagination through your tongue that what's your food need, what to add in to create flavor that your food need.

So call that sporting or cooking is even in fun part
In free time may be you should try to cook some omelette for yourself and see what it taste.
I'm sure if your in this kind of thing you will enjoy it pretty much
But surely this 2 things different from each other is sporting not make you fat but cooking is if you don't have any friend to help you eat ^^

First impression?

ตั้งแต่ปีใหม่ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสรับเจ้านายใหม่ครับ
บริษัทผมเล็กๆ ห้องทำงานยังใช้ร่วมกันอยู่ แม้จะเป็นระดับผู้จัดการแล้วก็ตาม
วันแรกที่ผมได้พบกับเจ้านายใหม่ อันนี้ส่วนตัวมากๆครับ
คือไม่ถูกชะตา แต่เป็นแค่หน้าตานะครับ ผมไม่อยากตัดสินใครที่หน้าตา
จริงๆมีหลายคนที่ผมเห็นหน้าแล้วไม่ถูกชะตา แต่ว่าก็สามารถทำงานร่วมกัน หรือเป็นเพื่อนกันได้
แต่เมื่อได้คุย ปรึกษา และทำงานด้วย ผมถึงกับต้องไปคุยกับนายใหญ่เลย
ว่าผมคงไม่สามารถทำงานร่วมกับเจ้านายคนนี้ได้ ช่วยย้ายผมไปแผนกอื่นแล้วกัน
แนวความคิด วิธีการทำงาน ปรัชญาในการทำงาน ต่างกันเรียกว่าคนละขั้วเลยแล้วกันดีกว่า
ส่วนตัวผมคิดว่าผมทำงานแบบพี่น้อง และเอื้ออาทรต่อกันในทุกๆ่ฝ่าย
โดยผมมีหน้าที่เป็นคนกลางประสานงานระหว่างแผนกต่างๆ และแก้ปัญหาให้กับทุกคน
และให้ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาผม ทำงานได้สะดวกและง่ายขึ้น
ไม่สับสน ไม่ต้องตัดสินใจที่ใหญ่เกินตำแหน่งของตัวเอง ง่ายคือไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเกินตัว
ซึ่งจะไม่เหมือนน้องที่เป็นลูกของประธานที่ผมเคยกล่าวถึงก่อนหน้า

เขาจะทำตัวเป็น "เจ้านาย" ในจินตนาการของหนังฮอลี่วู้ดไรประมาณนั้น
 คือชี้นิ้วสั่ง และต้องทำตามที่เขาต้องการ โดยไม่สนใจถึงผล
ส่วนเจ้านายใหม่ผมจะแนวๆ เดียวกัน คือทำงานตามใจตัวเอง
ไม่ได้สนใจว่าองค์กรเป็นอย่างไร เดิมทีเป็นอย่างไร คิดแต่ว่าตัวเองเคยทำอย่างไร
หรือคนที่ตัวเองรู้จักเขาทำอย่างไรในการบริหารงานแบบนี้
แถมยังเป็นการทำงานแบบโบราณ เรียกว่าต้องใช้มือเขียนกันเลยทีเดียว
และที่แย่กว่านั้นคือ มารยาทการใช้ออฟฟิศร่วมกับผู้อื่นแย่ขนาดที่ว่าไม่น่าเชื่อว่าคนอายุ 50 จะแย่ได้
ซดกาแฟเสียง "ซู๊ด" แล้วก็มี "ฮ่าห์" แบบอร่อยตามมาคิดว่าคงไม่ใช่มารยาที่ดีนัก
เสียงเรอ แถมยังดีดปากกาทุกครั้งที่คุยกับคนอื่น เรียกได้ว่าอยู่ไม่สุขจริงๆ ต้องยุกยิกตลอดเวลา
ใครจะเชื่อครับ คนอายุเท่านี้ ประสบการณ์ทำงานเยอะแยะ เงินเดือนเรือนแสน
จะทำงานไม่เป็น และไม่มีมารยาทขนาดนี้

จริงๆส่วนตัวผมไม่ได้คนเรื่องมากอะไรนะ
ขอแค่ความสงบในการทำงาน ฟังเพลงก็ใส่หูฟัง ไม่รบกวนผู้อื่น
โทรศัพท์ถ้าจะเรื่องส่วนตัว จะเสียงดัง ก็เลี่ยงไปคุยข้างนอกคงไม่ได้ยากเกินไปมั้งนะครับ?
กลับมานึกถึงความประทับใจแรก กับเจ้านายคนนี้ นอกจากไม่มีแล้ว
พบว่าในชีวิตที่แค่ต้องอยู่ร่วมออฟฟิศด้วยยังแย่เลยครับ


Since the past New Year, I have a chance to welcome new boss.
My small company like this we still have to share office even in manager level.
First day that I met him, personally is not feeling a good thing from his face that I saw.
But it's only feeling, I try not to judge people from their looks
Because in my life many people that I have met which I feel this way, it's end up to be can work with or can be friend with.
But when I have a chance to talk, discuss and work with him, I just have to talk with bigger boss to move me from this department since I honest tell bigger boss that I'm surely couldn't work with him.
By thinking way, work direction and work philosophy, such a very different type.
Personally, I think my working method like Brother-Sister style, we help each other in every department
By using me as the connection to every department to help, to cooperate and to solve any problem between them and also let them work easier.
Avoid the confusion and over responsible decisions or easy way to say that no over respond beyond basic
Which doesn't like son of chairman I talk about earlier


He would act like "Boss" in Hollywood movies something like that which is bossing around, point the finger and tell everybody to do as him said, doesn't care with anything or any consequence
And also my new boss would be the same which is work as he want, doesn't care what about our company are, what we're doing now, just think that what he used to do, what somebody he know used to do in this kind of management. Adding the old fashion of word or I should be tell that employee have to write be hand.
Worst more from his very bad manner in sharing office with other this is pretty much more that I can believe that someone in 50 years old can be this bad.
Sound of drinking coffee "Sud" is out loud follow by "Hahhhh" like very refresh but it's not a good manner when you share office with other, isn't it?
Belch sound with snapping bottom of pen everytime he talk with other or should I call "Always nasty" have to be doing something all the time
Who can believe that someone who is in this age, with plenty of work experience, with salary this high will couldn't work and couldn't have a manner like this.




Personally my actually not a picky guy at all but could I have calm and peaceful at work, listen some music just use headphone, it doesn't annoy others.
Phone conversation if private want use some noise just going outside, it doesn't that hard, isn't it?
Back to first impression with this boss, which I don't have one, I found out that just have to share office with him is already a disaster.

เมื่อต้องไปกินข้าวกลางวันคนเดียว?

ในชีวิตการทำงานมีสัีกกี่วันที่คุณกินข้าวกลางวันคนเดียว?
ถ้าคุณไม่ใช่เซลล์ขายของที่ต้องออกไปทำงานคนเดียว เป็นพนักงานออฟฟิศที่มีคนเยอะแยะในออฟฟิศ
สำหรับผมปีกว่าๆได้แล้วที่กินข้าวกลางวัีนคนเดียว เหตุผล?
ผมเคยมีน้องที่ไปกินข้าวด้วยอยู่ทุกๆวัน โดยนั่งรถผมไปบ้างนั่งรถน้องเขาไปบ้าง
แต่ค่าอาหารใช้ผลัดกันจ่าย ใช้เวลาปีึครึ่งทำแบบนี้
แล้ววันนึงผมตระหนักว่า ทำไมผมต้องไปกินกับน้องคนนี้
เมื่อทุกวันที่ไปผมกินน้อยกว่า แต่ผมต้องจ่ายให้เค้าที่กินมากกว่า แม้จะวันเว้นวัน
เมื่อทุกวันที่ไปคุยกันเรื่องงาน มีหลากหลายอย่างที่คุยกัน
โดยมากผมมักเป็นคนสอนเนื่องด้วยเป็นรุ่นพี่ และทำงานมามากกว่า
ซึ่งหลักๆ ผมมักแนะนำในเรื่องการวางตัวเป็นเจ้านายที่ดี
เพราะน้องคนนี้เป็นถึงลูกหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทฯ แต่ผล....ผมคิดว่าไม่ต่างจากพูดให้ก้อนหินฟัง
ต่างกันแค่ก้อนหินมันไม่เถียงและไม่ถามเท่านั้น
เพราะบอกกล่าวต่างๆ ที่ผ่านไปถึงน้องเค้า ผมพบว่าสิ่งที่เขานำมาถกเถียงเป็นสิ่งเดิมๆ คือ
เมื่อสักสัปดาห์ก่อนเพิ่งพูดไป ก็นำมาเถียงใหม่
คำถามที่เพิ่งถามไปเมื่อสัปดาห์ก่อน ก็นำมาถามใหม่
ด้วยคำตอบเดิมๆ ด้วยคำเถียงเดิมๆ ผมก็คนเดิมๆ เลยระอาครับต้องว่ากันแบบนั้น
เลยทำให้ผมตัดสินใจ ภาษาอังกฤษเรียก "Fade out" คือหลบฉากไม่ไปกินข้าวด้วยนับแต่นั้นมา

เวลาข้าวกลางวันของผม มันจะมีหนังสือพิมพ์ฟุตบอล หรือการ์ตูน หรือหนังสืออะไรที่อยากอ่าน
เอามาจากบ้านบ้าง ซื้อใหม่บ้าง เป็นเพื่อนกินข้าวเสมอ หรือแม้กระทั่งนั่งกินข้าวแล้วมองวิวไกลๆ สบายๆ หรือเดินดูของแบบไม่มีจุดหมายตามลำพังก็ตาม
ที่น่าประหลาดใจคือ ผมพบว่ามันให้ความสุขมากกว่าการกินข้าวกับน้องคนนั้นอย่างไม่น่าเชื่อ
เป็นเวลาสำหรับ "พัก" จริงๆ เพราะได้พักทั้งสมอง พักทั้งร่างกาย พักทั้งจิตใจ เพื่อจะได้ทำงานต่อไปในรอบบ่าย
แม้บางทีจะนึกว่าตัวเองกลายเป็นพวกรักสันโดษ หรือพวกปลีกตัวจากสังคมไปแล้วก็ตาม แต่ผมว่าในหลายครั้งหลายหนเราทุกคนคงอยากได้รับความสงบตรงนี้ไว้บ้าง ดีกว่าต้องไปนั่งเสียสุขภาพจิต กับเรื่องไม่เป็นเรื่องมากกว่าจริงมั๊ยครับ??

In working life, how many days that you have your lunch alone?
If you're not Salesman who have to going out alone, just an ordinary office guy or girl with plenty of colleague
For me, it's about more than a year that I have my lunch alone. Reason?
I used to have a junior colleague who have lunch with me everyday by sitting in my car or his car.
But we switch day of payment for the meal, we're using about year and a half doing it.
But one day I realize that why should I have lunch with him?
Since everyday lunch, I eat less than him and I'm still have to pay even it's day on day off.
Since everyday lunch, we have conversation about several work which mostly I teach him since I'm more senior than him in every way.
Mainly, I advised about being the good boss, how to be so, because he is son of biggest shareholder of our company.
But result.....I think not different from talking to the rock except that rock couldn't argue and couldn't ask.
Because all the conversation from me to him, I found that he always bring it to argument in the same story.
By mean is last week argument about one thing, next week same story same argument, last week question to ask this week same question to ask.
With repeat answer, repeat argument and me same old guy so I get bored have to said that.
So my decision is "Fade out" ever since.

My lunch time will be a football news paper or a comic book or some book that I want to read which bring it from home or buy new one, it just always be my lunch time friend or even just sitting down look far away to some view or just walk around alone with no purpose.
So amazing that I found that give me more happiness that have lunch with that guy.
It's time for "Res" for real, rest my brain, rest my body, rest my mental for working in afternoon.
 Even sometimes, I think I might become solitude or social isolate but I think in many time we all need some calm and peaceful like this better than waste your brain your mental with some crappy things, right?

ทดลองเขียน

อ่านใน Blog คนอื่นมาก็เยอะ
อ่านเรื่องราวที่คนอื่นเขียนมาก็มาก
เลยคิดกับตัวเองว่า เราก็น่าจะลองมาเขียนบ้างนะ
เหมือนการเขียนบันทึกอะไรหลายๆอย่างไว้ให้ตัวเองจดจำความรู้สึกที่เขียนขึ้นมา ณ ช่วงเวลานั้น
ฝึกให้ตัวเองได้บันทึกเรื่องราว มากกว่าจะใช้สมองจดจำเพียงอย่างเดียว
และก็ว่าจะเขียนแบบแปลเป็นภาษาอังกฤษด้วย เพื่อฝึกตัวเองให้ใช้ภาษาอังกฤษ
ขอบคุณทุกคนไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาอ่านนะครับผม หวังว่าคงได้ติดตามกันต่อๆไปแล้วกันครับ ^^

So many Blog I have read
So many story from many writer that I have read
So I think to myself that may be I should try to write something too
Just like writing some memo to keep many things to tell myself to remember the feeling when I wrote it then
To train myself to memorize the story more than just remember it in the brain
And so I think to write in English also, to practice myself of using English
Thank you everyone who come to read it, I hope you will be follow my blog then ^^